Het is weer Zondag, 3 Mei alweer en nog steeds geen echt zicht op normale toestanden, je zou er kribbig van worden alleen doen we dat natuurlijk niet. Het is nog steeds onwerkelijk als je ziet dat het in de woongroep nog steeds goed gaat zonder bekende besmettingen. Niet dat we er allemaal helemaal van gevrijwaard zijn want Elvira heeft het aardig te pakken gehad en mijn dochter en oudste kleinzoon zijn nog steeds niet beter, vooral Jip is er nog niet best aan toe, en ze behoren in tegenstelling tot de gedachte dat het vooral ouderen treft echt nog lang niet tot die categorie. De discussies over 1,5 meter en mondkapjes laat ik de laatste dagen maar even voor wat het is. De media proberen allen bij hun eigen achterban/ kijkers en lezers toch een bepaalde kant op te sturen van meer bewegingsvrijheid voor jonger dan 60, of dat nu meer slachtoffers vraagt of niet. Ze hebben het er steeds over dat 50 % van de sterfgevallen kwetsbare ouderen betreft maar dat die andere 50 % toch echt jonger is daar praten we niet echt over. Beetje kortzichtig en de hunkerende jongeren en kroegbazen denken ach het is toch net griep en dan gaan er maar een aantal dood per dag. Nou ook als je het in milde vorm krijgt is het bepaald geen griepje begrijp ik van mijn dochter maar wel een erg angstige ervaring. Waar ik me over verbaas zijn de beelden op Tv van bijvoorbeeld de boswachter die laat zien hoe een bende mensen er van maken in het bos, los van Corona schaam je je toch voor zulk gedrag. Als je een rondje gaat lopen is het ook verbazend hoeveel mensen denken dat hun armlengte 1,5 meter bedraagt als ze je passeren, wij proberen ruimte te houden maar soms blijven mensen breeduit lopen. vrolijke noot eerder deze week was natuurlijk de mooie Stefanotis die Marijke en Jur rondbrachten bij de bewoners, mooie plant hoor al staat hij bij ons buiten omdat Jopie niet tegen de geur kan. Toch bedankt. En ik zag vanmiddag weer jonge waterhoentjes, hoop dat ze de morgen halen.
Met plezier las ik het stukje verslag van onze Spanje trip in 2011 dat ik hierbij plaats.
Vrijdag 9 september 2011
Vanmorgen gezongen voor Natasha die vandaag 35 jaar wordt. Het is grappig Stijn te horen zeggen: “Ik wil Opa “. Het is al snel warm en we besluiten het rustig aan te doen vandaag na 2 dagen druk druk. Gisteren, donderdag, zijn we met een touringcar eerst naar het wijnhuis Torres geweest en hebben daar gezien hoe de druiven groeien en hoe er wijn van wordt gemaakt. Leerzaam al is de meeste informatie via filmbeelden.
 |
Na de wijnproeverij en een inkoop in de shop gaan we naar het plaatsje Monblanc waar we middenin een folkloristisch feest kwamen met verklede kinderen, muziek en geknal. Een soort carnavalsoptocht, heel leuk. Van het plaatsje hebben we niet veel kunnen zien omdat we ook nog moesten lunchen. Dat werd op zijn Spaans een maaltijd die we niet op konden, |
het was een halve kip met aardappel en tomaat. De kip was van het spit en niet gegaard tot op het bot dus de helft is ook weer terug gegaan.
’s Middags hebben we nog een groot middeleeuws klooster bezocht in Poblet. Hier is al eeuwen een orde monniken gevestigd, ook nu nog al wonen ze er moderner dan toen.
De binnenplaats van de Dom in Utrecht ziet er wel mooier uit dan die hier. Dorre boel.
|
|
De vrijdag is verder een rustige dag geworden. Diep respect voor Jopie die ondanks de warmte toch een wasje heeft gedaan. Het zwembad is verder wel lekker toeven. In de middag zijn we naar Sitges gelopen en over de boulevard gewandeld. Heel veel homo stellen hier, de plaats is ook echt als zodanig bekend. Jopie heeft toch maar een zonnehoed gekocht ter bescherming van haar Bolletje. Vanavond geskyped met het thuisfront, was heel leuk. |
Zaterdag 10 september 2011
 |
 |
Van daag weer een reisdag, de route gaat eerst naar de bergen in het binnenland. Het is een mooie weg en de natuur ziet er beter uit dan dat langs de kust. Het plaatsje Morrela gaan we bekijken, er staat een oude burcht en er zijn allemaal |
smalle staatjes. Ook is er markt maar we hebben niet alles gezien omdat dat te ver klimmen was met deze warmte.
 |
We rijden verder richting kust en zijn rond vijf uur in Peniscola waar een mooie camping is gereserveerd. Bij het binnenrijden van Peniscola over de boulevard werden we opgehouden door een optocht,de politie stuurt ons aan de kant en wachten. De stoet werd voorafgegaan door twee grote ossen, verder veel muziek en een hoop meisjes en vrouwen. |
Als we op de camping zijn geinstalleerd gaan we naar het strand, het is slechts vijf minuten lopen.
Vanavond lopen we ook nog even langs de boulevard, als we terugkomen zien we bij het restaurant bij de campingingang hoe men in Spanje een bruiloft viert en hoe de bruid wordt verwelkomd, in de straat ervoor liggen hele matten vuurwerk die worden aangestoken zodra de bruid buiten is.
Sitges – Peniscola = 320 km
Zondag 11 september 2011
 |
 |
Vandaag een inspannende rustdag, zeker voor Jopie vanwege de vakantie was, weliswaar niet groot maar toch, met de warmte valt het niet mee voor haar. We hebben ook het bed van schoon beddengoed voorzien. |
Voor de middag zijn we naar de burcht gelopen. Op de boulevard liepen we middenin een verzameling Old- timers. Een heleboel auto’s uit onze jeugd, zelfs het model Fiat 600 dat mijn 1e auto was rijdt er tussen. Erg leuk en toen we in de middag weer terug liepen zagen we ze net allemaal vertrekken voor een toertocht over de weg op de boulevard.
De burcht hebben we helemaal bekeken, ook de kerk en hier zagen we dat de kerk ook modern wordt, i.p.v. de plateaus waar je een kaarsje kunt branden waren er glazen kasten waar als je er een euro in gooit een nepkaarsje gaat branden. In de burcht was een tentoonstelling van schilderijen en van ridders vanuit de middeleeuwen, op zich wel aardig.
 |
We zijn ook nog in de tuin wezen kijken waar allemaal roofvogels waren te bezichtigen, triest hoor al die mooie vogels aan een touwtje. Op de terugweg hebben we wat gedronken en broodje kip op zijn Spaans gegeten. Wel lekker. |
 |
In het centrum van het dorp was een soort arena gebouwd met stalen hekken en tribunes, allemaal voor een Spaans volksvermaak, stiertje pesten. We hebben even gekeken en het was gelukkig niet echt stierenvechten maar toch wel het ophitsen van een stier in de arena door lefgasten die zodra de stier in de buurt is achter de hekken kruipen. |
De stier rent dan blind van woede keihard met zijn kop tegen die hekken aan en doet zich dan volgens mij eigenlijk wel zeer. Na terugkomst op de camping zijn we naar het strand gegaan en hebben lekker nog in zee gezwommen, ook leuk. Nu 22.00 zit ik nog steeds in mijn blote bastje te schrijven na eerst een boel mails te hebben verstuurd tijdens een uurtje Wifi.